Manitoba Interfaith Immigration Council rozwinęła się po II wojnie światowej, kiedy „przesiedleńcy” musieli zadeklarować swoją przynależność religijną, aby wjechać do kraju. Różne wyznania starały się pomóc swoim własnym zintegrować się z Kanadą, korzystając z pomocy udzielanej w portach wejścia. Mając wspólne cele i zainteresowanie imigracją i polityką imigracyjną, rozwinęła się organizacja różnych kościołów.

Do 1960 r. Utworzono Narodowy Międzywyznaniowy Komitet Imigracyjny z biurami regionalnymi działającymi zgodnie z własnymi wytycznymi.

Rada Regionu Manitoba, założona w 1968 roku, udzielała pomocy społecznej i moralnej nowo przybyłym poprzez pracę wolontariuszy. Pierwszy pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin otrzymał środki z Federalnego Departamentu Zatrudnienia i Imigracji.

W latach 1976-1979 ten pracownik pomagał nowo przybyłym przystosować się do Manitoby. Powierzchnię biurową i wydatki zapewniały wyznania kościelne. W 1980 r. Zjednoczony Kościół św. Andrzeja w Elgin spotkał się z MIIC, aby odpowiedzieć na napływ uchodźców z Indochin. Z pomocą pieniędzy zebranych przez kościoły i grantu federalnego zatrudniono pracownika społecznego z Azji Południowo-Wschodniej. W latach 1982 i 1983 stypendia federalne i prowincjonalne były kontynuowane i rozszerzane o drugiego pracownika społecznego i koordynatora.

W 2000 r. Manitoba Interfaith Immigration Council podpisała porozumienie z rządem Kanady w sprawie sponsorowania uchodźców „powiązanych z rodziną” i zgłaszania sponsorów dla członków rodzin uchodźców rekomendowanych przez grupy okręgów wyborczych w społeczności etniczno-kulturowej Manitoby.

Obecnie usługi obejmują usługi asystentów prawnych dla osób ubiegających się o status uchodźcy, pomoc w sponsorowaniu rodzin, informacje i porady dla uchodźców za granicą oraz pełen zakres usług (przyjmowanie, osiedlanie się) dla uchodźców wspieranych przez rząd i sponsorowanych prywatnie.